IMAGINE

Κοιτάζω τους ανθρώπους όταν είμαι έξω και αναρωτιέμαι πόσοι άραγε νοι'ωθουν σαν και εμένα;

Σήμερα είχα ρεπό, καθάρισα το σπίτι, ψώνισα και αφού τελείωσαν όλα αυτά κάθομαι ξανά μόνος στο σπίτι με παρέα έναν υπολογιστή.

Ίσως είναι ο μόνος που δε θα με προδώσει, δε θα με πονέσει και αν μη τι άλλο θα μου προσφέρει κάτι χρήσιμο.

Μπήκα ύστερα από πολύ καιρό μέσα σε ένα gay κανάλι να ρίξω μία ματιά αν υπάρχει έστω ένας λογικός άνθρωπος. Αν υπάρχει κάποιος που εκτός από το σεξ σκέφτεται και κάτι παραπάνο.

Για μία ακόμη φορά έκανα λάθος. Τους κοίταζα να μιλάνε δημοσίως στο main window περι σέξ σαν να είναι το μόνο πράγμα που τους απασχολεί.

Απορώ και με εμένα που χρησιμοποίησα το σαν.

Όπως φαίνεται είναι το μόνο που τους απασχολεί.

Σε τι να πιστέψω δε ξέρω.

Πίστευα στα όνειρα μου και προσπαθούσα να τα κάνω αληθινά.

Πώς όμως θα γίνουν τα όνειρα αληθινά αν δεν υπάρχει αλήθεια στο κόσμο;

Σε κάθε άνθρωπο που έχω γνωρίσει όταν πρόκειται για κάτι σοβαρό λέω πάντα ότι είμαι φορέας, για να του δώσω την επιλογή.

Νομίζεις το έχει εκτιμήσει κανείς; Aντιθέτως με προσβάλλουν και φεύγουν.

Δεν το επέλεξα ούτε εγώ και δε θέλω να κάνω κακό σε κανέναν άνθρωπο.

Μόνο αλήθεια ζητάω και κατανόηση.

Μα πώς να έχεις αλήθεια όταν ο άνθρωπος που σε απέρριψε εξαιτίας μίας ασθένειας που έχεις, τον βλέπεις τελείως τυχαία μετά απ'ο λίγο καιρό στην ίδια μονάδα λοιμόξεων να περιμένι τη γιατρό που έχουμε να του γράψει τα χάπια;

Αυτή είναι η αλήθεια των ανθρώπων όπως φαίνεται.

Νοιώθω απαίσια με εμένα...

Γιατί απλά από μικρό παιδί έκανα όνειρα που κανένα δεν υλοποιήθηκε.

Η ζωή μου έχει γίνει ένα τραγούδι, άρχισε κάποτε αλλά σταμάτησε...

Ο δίσκος έχει μόνο ένα κομμάτι...

Πλέον περιφέρομαι σαν ζωτανός νεκρός μέσα στο πλήθος.

Παρατηρώ απλά χωρίς να εισπράττω τίποτα...

Πόσο πολυ λαχταράω να αρχίσω να γελάω, να μη σκέφτομαι απαισιόδοξα και άσχημα, αλλά να σκέφτομαι πως θα κάνω τη ζωή τη δική μου και του συντρόφου μου καλύτερη.

Από τον hiv δεν πεθαίνει κανείς πλέον. Μακάρι να πέθαινα μία και έξω στο νοσοκομείο όταν ήμουν και μου το ανακοίνωσαν οι γιατροί.

Τώρα πίστεψε με πεθαίνω αργά και βασανιστικά.

Ο ψυχικός θάνατος είναι ότι χειρότερο και πονάει πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε σωματικό πόνο.

Δεν ελπίζω πια...

Δεν ονειρεύομαι....

Δεν αισθάνομαι...

Δε γελάω...

Είμαι πλέον νεκρός και ας περπατάω...

Μακάρι να γενιόμουν ως ένα λουλούδι, θα έκανα κάποιον ή κάποια ευτισμένο-η.

ΤΕΛΟΣ

Για τους άνδρες όπως φαίνεται μόνο το σεξ υπερτερεί. Αμφιβάλλω πλέον αν υπάρχει μέσα τους ίχνος ευαισθησίας και ανθρωπιάς.

Σήμερα πνίγομαι όπως ποτέ άλλοτε, σκέφτομαι να δώσω ένα τέλος στα βάσανα μου.

Δε μπορώ να αναπνεύσω... Τρέμω εδώ και δύο ημέρες, δε μπορώ πλέον να ηρεμήσω. 

Θα πιώ όλα μου τα χάπια μονοκοπανιά. Πονάω πολύ και κανείς δε μπορεί να καταλάβει. 

Σκέφτομαι και λειτουργώ με το συναίσθημα πολλές φορές. Για μένα πλέον το σεξ έχει περάσει σε τελευταία μοίρα.

Ποιός όμως μπορεί να το καταλάβει και να το δεχτεί απο τη στιγμή που όλοι σχεδόν σκέφτονται με το κάτω κεφάλι;

Και σιγά το κεφάλι, κουράστικα και θέλω να δώσω ένα τέλος, κουράστικα απο το ψέμμα και την υποκρισία, απο το δήθεν.

Ναι, θα το δώσω το τέλος μου γιατί αυτός ο κόσμος δεν είναι για μενα. Δεν αντέχω αυτή την οφθαλμαπάτη που θέλει να λέγεται ζωη!

Αρνούμαι να προσπαθώ για κάτι ψεύτικο. Αρνούμαι να αγωνίζομαι για ψεύτικα ιδεώση όπως είναι η αγάπη.

Κάνεις δε θα μπορέσει να καταλάβει γιατί είναι έτσι σκοτείνη η ψυχή μου. Σκοτεινή από μία σκιά που μου επέβαλλαν άλλοι, μία σκοτεινιά που δε μπορώ να διώξω γιατί κάθε φορά που προσπαθώ έρχεται πίσω σαν τυφώνας.

Ψεύτικες αγάπες, ψεύτικα φιλιά, ψεύτικες σχέσεις, ψεύτικες φιλίες, ψεύτικα λόγια...

ΥΠΑΡΧΕΙ ΆΡΑΓΕ ΚΑΤΙ ΑΛΗΘΙΝΟ;

Πάντα ονειρευόμουν μία αληθινή ζωή. Πάντα ήθελα αγάπη, κανείς δε με έχει αγαπήσει και την αναζητούσα...

Τώρα απλά βλέπω τα όνειρα μου τα καταστρέφονται το ένα πίσω από το άλλο. 

Όνειρα που μεγάλωσα πιστεύοντας σε αυτά και τώρα το μόνο που βλέπω είναι συντρίμια.

Προσπαθούσα να γίνω λίγο δυνατός, να γελάω, να είμαι ευχάριστος αλλά το μόνο που κατάφερνα ήταν να φοράω μία μάσκα και να πέρνουν οι άλλοι ότι είχαν ανάγκη.

Βαρέθηκα και κουράστηκα. Πνίγομαι καθημερίνα, σήμερα όμως έχει γίνει αβάσταχτο.

Θα απαλαγώ πλέον από όλα αυτά...

Πολλοί θα με πούν δειλό και αδύναμο, δεν υπήρξα όμως ποτέ. Απλά κουράστικα να προσπαθώ να βρώ κάτι που δεν υπάρχει.

Δε μπορώ άλλο να κρατάω τα δάκρυα μου, δε μπορώ άλλο να προσποιούμαι πως ζώ γιατί δε ζώ απλά επιβιώνω.

Οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους, ουσία πλέον δεν υπάρχει μόνο μία επιφάνεια που καλύπτεται πρόχειρα.

Όνειρα

Στη ζωή ίσως δεν προκαλούν μελαγχολία οι κακές στιγμές, αλλά οι καλές. Ότι άσχημο έχουμε περάσει το προσπερνάμε και το αφήνουμε μετά από λίγο καιρό. Τα καλά όμως μένουν με αποτέλεσμα να τα νοσταλγούμε συχνά και να μελαγχολούμε...

Δεν ξέρω αν υπήρχαν πολλές καλές στιγμές στη ζωή μου. Ονειρεύομαι όμως και ταξιδεύω. Πηγαίνω κάπου που δε φοβάμαι και δε σκέφτομαι τίποτα... Ζώ όπως θέλω εγώ, με τα δικά μου πρέπει και τα δικά μου θέλω. Στο κόσμο μου δεν υπάρχει κακία και μίσος γιατί μπαίνουν μόνο όσοι θέλω εγώ.

Δε ξέρω αν αυτός είναι ο σωστός τρόπος για να μπορέσω να αντιμετωπίσω κάποια στιγμή κατάματα την πραγματικότητα, το μόνο που μου έχει μείνει πάντως είναι τα όνειρα.

Όνειρα που ξέρω ότι ποτέ δε θα μπορέσουν να γίνουν αληθινά.

Βγήκα έξω χτες και παρατηρούσα τους ανθρώπους, πήγα σε ενα gay στέκι. Υπήρχαν πολλά ζευγαράκια, για να' μαι ειλικρινής ζήλεψα. Μου θύμισαν για πολλοστή φορά το κενό που νοιώθω.

Παλεύω μέσα μου για να κρατήσω τα δάκρυα μου και να μην αρχίσουν να τρέχουν σαν ποτάμι. Οι μέρες περνάνε, οι εβδομάδες, οι μήνες, τα χρόνια και εγώ είμαι εδώ ακόμη. Μόνος! Κανένα χάδι, καμία αγκαλιά, κανείς... Απλά μόνος. Εγώ και ένα άψυχο pc που απλά με βοηθάει να γράψω αυτά που νοιώθω.

Ώρες ώρες μου έρχεται να κατεβάσω μονοκοπανιά όλο το κουτί με τα χάπια που μου έχουν δώσει για τον hiv. Πνίγομαι και κανείς δε μπορεί να καταλάβει πως είναι αυτό το συναίσθημα.

Θέλω να αναπνεύσω αλλά δε μπορώ. Μακάρι να μπορούσα να απαλλαγώ από αυτό το συναίσθημα. 

Μακάρι να σκεφτόμουν αλλιώς και όχι με τη καρδιά.

"Η πόλη των αγγέλων"

Κάθε μέρα η ίδια ρουτίνα, σπίτι-δουλεια, δουλειά-σπίτι, ι ίδια ρουτίνα να είμαι με το ρολόϊ στο χέρι και να παρατηρώ την ώρα να περνάει για να πάρω και τα χάπια μου.
Η ζωή μου έχει γίνει ένα τρένο που κάνει το ίδιο δρομολόγιο καθημερινά.
Δεν αισθάνομαι δυνατός, απλά δείχνω.
Φοράω μία αποκριάτικη μάσκα και προσποιούμε πως γελάω, πως είμαι ευτυχισμένος, πως δε με νοιάζει το αύριο, ενω στην ουσία μόνο αυτό σκέφτομαι και ελπίζω να ναι καλύτερο.
Δε θέλω κανέις να καταλάβει την αδυναμία μου, την θλίψη μου και τη μοναξιά μου γιατί πολλοί θα πατησήσουν πάνω σε όλα αυτα.
Άραγε ποιός θα με αγαπήσει για αυτό που πραγματικά είμαι και όχι για αυτό που θα ήθελε να ήμουν; Θα με αγαπήσει και παρα του ότι είμαι οροθετικός;
Δε μπορεί να απαντήσει κανείς. Πολλές φορες στη ζωή μας γίνονται πράγματα που δε τα επιλέγουμε εμείς αλλά τα πληρώνουμε για μία ζωή.
Μακάρι να ήμουν πιο δυνατός... Κοιτάω τον ουρανό και θέλω να τον αγγίξω, να ακουμπήσω τα σύννεφα, να μου ζεστάνει τη καρδια ο ήλιος και να δίωξει μακρυά όλες τις σκιές που με πονούν.
Δε ξέρω αν αυτό που θέλω ονομάζεται λύτρωση ή όνειρο, πάντως το μόνο που θέλω είναι να νοιώσω γεμάτος.
Με φοβίζει η μοναξιά, με κάνει να αισθάνομαι νεκρός. Κάθε βράδυ πέρνω το μαξιλάρι μου αγκαλιά και το σφίγκω με όλη μου τη δύναμη. Δεν υπάρχει κάτι άλλο στην άλλη άκρη του κρεβατιού, το ξέρω καλά και δε πλησιάζω καν.
Μετάνοιωσα που πήρα διπλό κρεβάτι, μοιάζει τόσο άδειο.
Γιατί να μαι μόνος; που κάνω λάθος;
Ίσως τα όνειρα κοστίζουν πολύ ακριβά και εγώ προφανώς πληρώνω το τίμημα να ονειρεύομαι.
Γιατί οι gay σχέσεις να ναι τόσο δύσκολές; γιατί οι άθρωποι να ναι τόσο απόμακροι;
Φταίει o hiv για την θλίψη μου; όχι απλά ζώ με αυτό. Μάλλον προσπαθώ να ζήσω. Φταίει που δένομαι εύκολα; ή που επενδύω στην αγάπη;
Παλιότερα που έβγαινα σε gay μαγαζιά παρατηρούσα τους ανθρώπους να γελάνε, να είναι στο "κόσμο" τους και όλα για αυτούς να είναι ένα καλό σεξ.
Πόσοι όμως αισθάνονται όπως έγω και δε το δείχνουν;
Κρυβόμαστε πίσω απο την αποκριάτικη μάσκα μας, χαμογελάμε για να δείχνουμε δυνατοί αλλά πόσοι στην πραγματικότητα είναι δυνατοί;
Το ότι πληγώθηκα μία, δύο, τρείς... φορές στη ζωή μου δε σημαίνει πως θα γίνω και απάνθρωπος.
Μία αγκαλιά ζεστή αναζητώ θεέ μου, κάτι απλό και αληθινό.
Αληθινό! Μεγάλη λέξη!
Ας είχα για λίγο στη ζωή μου αληθινή αγάπη και ας πέθαινα μετά. Θα ένοιωθα τόσο πλήρης που δε θα με ένοιαζε τίποτα άλλο.
Έχεις δει τη ταινία "Στη πόλη των αγγέλων"; Δές την και θα καταλάβεις τι εννοώ.

Τι είναι άραγε αυτό που μας κάνει να ερωτευόμαστ εκάποιον; η εξωτερική εμφάνιση; o ψυχισμός του; τι από όλα; υπάρχει άραγε αληθινή αγάπη σε ένα gay ζευγάρι; 

Ποτέ δεν έψαχνα τον τέλειο άνδρα γιατί ξέρω καλά πως δεν υπάρχει, πάντα έψαχνα κάτι υπαρκτό και ανθρώπινο.

Κάτι που απλά δε θα φοβάται να μου πεί : "σε αγαπώ". Κάτι ανθρώπινο, κάτι αληθινό.

Αλλά τι λέω; πότε υπήρξε σε αυτό το κόσμο είλικρίνια και αγάπη για να υπάρξει τώρα;

Κοιτάζω από το παραθυρό μου το γαλανό ουρανό και ευχόμουν να μουν εκεί πάνω... Να πέταγα σε όλα το κόσμο και να χάϊδευα τα πρόσωπα των ανθρώπων...

Με ένα άγγιγμα μου να ξεχνάνε ότι τους έχει πληγώσει και να αρχίζουν μία νέα ζωή γεμάτη είλικρίνια και αγάπη.

Λένε πως ο θεός ότα εμείς οι άνθρωποι κάνουμε όνειρα και σχέδια εκείνος γελάει από ψυλά. Δε δέχομαι αυτή τη θεωρία τώρα πια... Δε δέχομαι πως δε θέλει να μαστε ευτυχισμένοι, το αντίθετο μάλιστα.

Δε φοβάμαι πλέον το θάνατο γιατί ίσως όταν πεθάνω αρχίσω να ζώ...

Κρατάω τα δάκρυα μου με το ζόρι, καθημερινά φοράω τη μάσκα του χαρούμενου και κρύβω το πόνο μου για να μην με λυπηθεί κανείς.

Σάμπως μπορεί και κανείς να καταλάβει πως πραγματικά νοιώθω;

Η ζωή έχει πλέον γίνει ένα rink , η δυστυχία σου, η ευτυχία μου και ο θάνατος σου η ζωή μου.

Αν δε παίξεις το παιχίδι με τη θέληση σου κάποιος θα σε πετάξει μέσα σε αυτό το rink για να κερδίσουν το στοίχημα...

Εκεί η σκοτώνεις ή σκοτώνεσαι.

Πώς είναι άραγε η ευτυχία; πώς είναι άραγε να σε αγαπάνε; μπορεί να μου απαντήσει κανείς; μπορεί κάποιος να δώσει συναίσθημα και όχι μόνο μισή ώρα σεξ;

Πόσο λαχταράω να κοιμάμαι με κάποιον και να μη θέλει μόνο το κορμί μου αλλά και τη ψυχή μου... Να ξυπνάω και να τον βλέπω πως κοιμάται δίπλα μου, να αισθάνομαι τη ζεστασιά του κορμιού του... να ακούω τη καρδιά του να χτυπάει όταν κοιμόμαστε αγκαλιά. 

Όνειρα... όνειρα που ίσως ποτέ δε γίνουν αληθινά, απλά θα πλανιέμαι μέσα σε μία αυταπάτη.

Πνίγομαι

Κουράστηκα... Βαρέθηκα... 

Πονάω... Πνίγομαι....

Παιδιά που μου αρέσουν δε τους αρέσω εγώ και παιδιά που τους αρέσω δεν αρέσουν σε εμένα.

Ψάχνω και κοιτώ τρυγύρω μου, γιατί τόσα χρόνια δε μπορώ να βρώ αγάπη; γιατί δε μπορώ να ζήσω όπως επιθυμώ; τι κάνω λάθος;

Φοβάμαι στην ιδέα της μοναξιάς, δε θέλω να μείνω μόνος, θέλω να ερωτευτώ και να αγαπήσω...

Σε παρακαλώ θεέ μου, εσύ που τα βλέπεις όλα μη με τιμωρείς άλλο, δεν αντέχω, λύτρωσε με από τη μοναξιά μου.

Δώσε μου νόημα και αξία σε παρακαλώ, σε ικετεύω.

Αγάπη ζητάω και εσύ για την αγάπη σταυρώθηκες. Μη με εγκαταλείπεις... Μη με τιμωρείς, έχω κάνει πολλά λάθη και μετανοιώνω καθημερινά. Αν όσους αγαπάς τους τιμωρείς... τότε μισησέ με!

Από πότε η αγάπη έγινε τόσο δύσκολη και το μίσος τόσο ευκολο;

Ναι, δεν με έκανες ούτε κούκλο, ούτε μοντέλο, με έκανες άνθρωπο και προσπαθώ να λέιτουργώ με γνόμωνα αυτό.

Κλαίω με ακούς; κλαίω που βασανίζομαι έτσι... Δε ξέρω πια είναι η κόλαση τελικά, αυτό που ζώ τώρα ή αυτο που πρίκειται να ζήσω αν πουλήσω τη ψυχή μου στο διάολο;

Δείξε μου ένα μονοπάτι να ακολουθήσω σε εκληπαρώ... Θα πεθάνω με ακούς; Θα πεθάνω με σκοπό να γίνω άγγελος και να βοηθάω τους πραγματικούς ανθρώπους. Ανθρώπους που θα ξέρουν πως να αγαπάνε και πως να αγαπιούνται.

Κουράστηκα να ελπίζω, κουράστηκα να προσπαθώ, δώσε μου ένα στίγμα να συνεχίσω να ζώ, να αγαπώ και να ελπίζω. Έπαψα να ελπίζω, απλά επιβιώνω μέσα στη πολυκοσμία, μία πολυκοσμία που όσα και άτομα και να έχεις δίπλα σου δε πρόκειται να καλύψουν το απέραντο κενό που νοιώθω.

Θεέ μου έσυ που με ξέρεις από μικρό παιδί, ξέρεις καλά τη λαχταράει η ψυχή μου. Ονειραεύομαι μάταια, ελπίζω άσκοπα... Σώσε με!

Σώσε με γιατί μόνο εσύ ξέρεις πως είναι η ψυχή μου.

Κρατάω με το ζόρι τα δάκρυα μου, το ξέρεις πολύ καλά... Ζώ μέσα σε ένα σκοτάδι, σώσε με... Ζητάω ταπεινά τη βοηθειά σου, εγώ ο ανάξιος , σε ικετεύω. Mη με εγκαταλείπεις όπως σε είχα εγκαταλείψει εγώ στο παρελθόν...

Άκου σε με και κάνε τα δάκρυα μου να μην ξανα τρέξουν από τα μάτια μου...

Μοναξιά

Λένε πως όταν μία πόρτα κλέινει κάπου αλλού ανοίγει μία άλλη...

Τι γίνεται όμως στο παιχνίδι του έρωτα; Όταν θες να αγαπήσεις και να αγαπηθείς πραγματικά;

Tελικά μόνο η Χιονάτη και η Σταχτοπούτα είχαν τη τύχη να αγαπήσουν και να αγαπηθούν;

Kοιμάμαι στο διπλό μου κρεβάτι μόνος. Μετανοιώνω που αγόρασα διπλό... μου θυμίσει τη μοναξιά μου.

Κάθε βράδυ πέρνω το μαξιλάρι μου αγκαλιά περιμένωντας πως θα αντικατασταθελι από κάποιον που θα με αγαπάει αληθινά.

Περιμένω όλα αυτά τα χρόνια για μία και μοναδική αγάπη που απλά θα δώσει νόημα στη ζωή μου, κάτι που θα με συναρπάσει και θα κάνει τη καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Νοιώθω μόνος, πολύ μόνος, αναζητώ μία αγκαλιά η οποία φοβάμαι πως δε θα υπάρξει ποτέ.

Το πάντα και το ποτέ όμως είναι πολύ μεγάλες κουβέντες. Κάθομαι με τις ώρες στη δουλειά γιατί δεν έχω κάποια άλλη ασχολία στη ζώη μου. Έχω μόνο έμενα να νοιάζεται για' μένα.

Όσοι με ερωτεύτηκαν δεν τους ερωτεύτηκα εγώ και οσους ερωτέυτηκα δε με ερωτεύτηκαν εκείνοι. Γιατί να είναι τόσο δύσκολο να αγαπήσεις και να αγαπηθείς;

Tη δουλειά έχεις τη δυνατότητα να τη κάνεις ακόμη καλύτερη, το σπίτι σου επίσης, την εμφάνιση σου παρομοίως... τα συναισθηματικά σου όμως;

Πάντα έψαχνα να βρώ τον έναν της ζωής μου με λάθος τρόπους, τώρα πια δε ψάχνω καν απλά περιμένω τη ζωή να τον φέρει στο δρόμο μου.

Το μόνο μου όπλο είναι ο λόγος και πιο συγκεκριμένα ο γραπτός. Πονάω που δε μπορώ να βρώ την αγάπη.

Κλείνομαι μέσα στο σπίτι και απλά σκέφτομαι τη ζωή μου... Δε δέχομαι αυτή τη κατάσταση απλά προσπαθώ να συμβιώσω με τη μοναξιά μου.

 Μία μοναξιά που δεν είναισ το χέρι μου να διώξω.

Φωνάζω να με σώσει κάποιος, να μου δώσει νόημα και ουσία αλλά όπως φαίνεται στη ζωή όλα είναι μία συνουσία.

Μία ώρα σεξ και μέτα καταλήγεις στο τεράστιο βιβλίο των one night stands του καθενός.

Πόσο έχω λαχταρήσει μία αγκαλιά, ένα χάδι, ένα γλυκό φιλί, να κάνω έρωτα με κάποιον που θα τον κοιτάω στα μάτια, που θα καταλαβαίνει τα θέλω μου και εγώ τα δικά του.

Αναρωτιέμαι απλά αν η πορεία ζωής ενός gay είναι η μοναξιά!

Δε τη θέλω τότε αυτή τη ζωή. Θέλω αγάπη και μόνο.

Δε ζητάω ούτε αμύθυτα πλούτη, ούτε πάλατια, το μόνο που ζητάω είναι να αγαπήσω και να αγαπηθώ...

Θα το βρώ άραγε ποτέ;;;;;

Πρωτοχρνονιά

Χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το νέο έτος για όλους μας.

Το 2008 ήταν μία πολύ δύσκολη χρονιά για όλους μας σχεδόν.

Χτές κατάλαβα πως κάθε πρωτοχρονιά σηματοδοτέι μλια νέα αρχή. Ότι μας πόνεσε, μας έκανε να κλάψουμε, να νευριάσουμε, θάνατοι, αρρώστιες, αποτυχίες κτλ τα βάζουμε όλα στην άκρη και αρχίζουμε από την αρχή.

Το βιβλίο του 2008 για εμένα έκλεισε και αρχίζω από σήμερα να γράφω το νέο μου βιβλίο που θα το κάνω πιο χαρούμενο και πιο αισιόδοξο απο το προηγούμενο.

Αποφάσισα πως η ζωή είναι δική μου και τη κάνω εγώ ότι θέλω. Αν αφεθώ πάνω της θα με παρασύρει σε μία δύνη, αποφασίζω λοιπόν πως θα την κάνω εγώ ότι θέλω!

Το ίδιο πρέπει να κάνουμε όλοι, όλοι περνάμε δύσκολες φάσεις, το πιο σημαντικό όμως είναι να τις βάζουμε στην άκρη και να χαμογελάμε.

Λεφτά εντάξει θα βγάλουμε, και τι να τα κάνουμε τα πολλά άλλωστε; σχέσεις επίσης θα κάνουμε, δάνεια όλοι θα πάρουμε στην Ελλάδα ζούμε άλλωστε... αρκεί να έχουμε την υγεία μας και το πιο ακατόρθωτο μπορεί να γίνει πράξη, με ένα χαμόγελο απλά, με μία θετική σκέψη και μία ζεστή καρδιά!

Ζούσα μέσα στη θλίψη και δεν κέρδισα πότε κάτι από αυτό, μόνο να χάσω δύο χρόνια από τη ζωή μου...

Πλέον θα ζώ και θα ζώ για εμένα πάνω από όλα!

Έκανα μία υπέροχη πρωτοχρονιά σπίτι μου με συναδέλφους από τη δουλειά, μαγείρεψα, ψώνισα, ήπιαμε, γελάσαμε και πραγματικά μέσα στη πολύ υγρασία που έχει το σπίτι μου ένοιωσα μία υπέροχη ζεστασιά!

Εύχομαι όλοψυχα σε όλους να γεμίσετε από αισιοδοξία και χαρά, ύγεία και ευτυχία!