Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

Απιστία

Χτές το βράδυ είχα ένα επαγγελματικό ραντεβού να πάω να μιλήσω με τον ιδιοκτήτη ενός gay club για να δουλέψω κάποιες μέρες ως σερβιτόρος.

Αφού είπαμε τα επαγγελματικά μας είπα να καθήσω λίγο παραπάνω να πιώ ένα ποτό. Κάθησα σε μία γωνία, έπινα το ποτό μου και σκεφτόμουν χιλιάδες πράγματα που με απασχολούν. Κάθώς ήμουν βυθισμένος μέσα στις σκέψεις μου ένοιωσα δύο μάτια καρφωμένα πάνω μου.

Ακριβώς απέναντι μου καθόταν μία παρέα τριών ατόμων. Δύο άντρες και μία γυναίκα, αυτός που με κοιτούσε επίμονα ήταν γύρω στα 32-33 και σε γενικές γραμμές ωραίος!

Με κοιτούσε πάνω από μία ώρα και για να μαι ειλικρινής είχε γίνει κάπως κουραστικό, σε σημείο που με έκανε να αναρωτιέμαι για πιο λόγο αφού του αρέσω δεν έρχεται να μου μιλήσει.

Πήγα στο μπάρ να πάρω άλλο ένα ποτό και ήρθε δίπλα μου και μου ψιθύρησε στο αυτί μου το όνομα του, συστήθηκα και εγώ με τη σειρά μου. Το επόμενο βήμα του ήταν να πάει πίσω στη παρέα του, και μέχρι εκείνη την ώρα που νόμιζα πως ήταν απλώς φίλοι μεταξύ τους, τον βλέπω να φιλάει τον άλλον στο στόμα και να συνεχίζει να με κοιτάει!

Μου ρθε να πάω και να του δώσω μία μπουνιά να του πεταγόταν όλη η μασέλα έξω!
Στη συνέχεια ο γκόμενος του με τη κοπελιά ανέβηκαν πάνω στο μπάρ και άρχισαν να χορεύουν. Τότε λοιπόν ο ¨εραστής του Γκαζίου", βρήκε την ευκαιρία να έρθει να μου ξαναμιλήσει.

Οι φράσεις του ήταν οι εξής :" είσαι πολύ ωραίο παιδί... πώς και μόνος...ωραία μάτια έχεις...", οι απανήσεις μου βέβαια δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με αυτές που θα περίμενε! Επειδή δεν του απαντούσα στην αρχή καθότι περίμενα να τελειώσουν οι ερωτήσεις του, του λέω :" είμαι ωραίο παιδί...γουστάρω να βγάινω μόνος παρα με μαλακές όπως εσύ... και που στο διάολο είδες τα μάτια μου μές στο σκοτάδι;"

Έμεινε άφωνος! Προφανώς έμεινε άφωνος όχι με τη πράξη του αλλά με αυτά που του είπα. Για πια συντροφηκότητα και εμπιστοσύνη μιλάμε μετα; για πια όνειρα; αϊδιασα εκεί μέσα, ήπια το ποτό μου όσο πιο γρήγορα μπορούσα και σηκώθηκα να φύγω!

Φίλαγε τον άλλον στο στόμα και τα μάτια του ήταν κολλημένα πάνω μου, τι δυσποσωπία θεέ μου!
Γιατί ρε βλάχο τον έχεις το γκόμενο και τον στολίζεις με κέρατα με τον καθένα που θα σου γυαλίσει; γιατί το ότι δεν ήμουν εγώ δε σημαίνει κάτι, θα βρεί κάποιους άλλους.
Τι θράσσος είναι αυτό πια! Τι ειρωνία, να σε φιλάει κάποιος,να σε έχει αγκαλιά και εκεί που εσύ πετάς από χαρά στα σύννεφα, πετάγονται παράλληλα και στους κροτάφους σου τα κερατάκια.

Λυπάμαι ειλικρινά, αλλά το χτεσινό που έγινε μου έδωσε δύναμη να πω πως αν μη τι άλλο εγώ δεν είμαι τα ίδια σκατά με όλους αυτούς, γιατί κοιτάζω τον άλλον στα μάτια όταν τον φιλάω...

Δεν υπάρχουν σχόλια: