Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Ψεύτικα όλα

Έρωτας και αγάπη. Δύο τόσο μεγάλες λέξεις με απεριόριστη δύναμη! Δύο λέξεις που μπορούν να σε κάνουν να πετάς στα σύννεφα και να χαμογελάς. 

Είναι απίστευτο πως δύο τόσο μικρές λέξεις μπορούν να επιρρεάσουν το ψυχισμό μας σε τόσο μεγάλο βαθμό! Πιστεύεις στον έρωτα; Πιστεύεις στην αγάπη; κάνεις όνειρα;

Γενικότερα είχα τη τάση να κάνω όνειρα, να αναζητώ τον έρωτα, την αγάπη, τη συντροφικότητα, μία ζεστή αγκαλιά που θα γέμιζε το κενό που νοίωθω όλα αυτά τα χρόνια.
Τα όνειρα όμως δεν είναι σαν τα παραμύθια με happy end, μπορούν να εξελιχθούν σε τρομερούς εφιάλτες.

Σήμερα έχω συνειδητοποιήσει πως ο έρωτας δεν μπορεί να ναι δυνατός και για τους δύο, ο ένας αγαπάει περισσότερο, ο ένας δίνεται πιο πολύ... ο ένας υποχωρεί πιο πολύ γιατί απλά αγαπάει. Ο άλλος απλά παίρνει και βολεύεται σε μία κατάσταση!

Αν το σκεφτείς ο έρωτας είναι ένα δυνατό χαρτόνι, που κάποια στιγμή πέφτει στο νερό και σιγά σιγά διαλύεται, ώσπου γίνεται πολτός. Γνωρίζεις κάποιον, μοιράζεσαι πράγματα μαζί του, κάνεις έρωτα, κοιμάστε μαζί αγκαλιά και ξαφνικά, μλια ωραία πρωϊα βλέπεις ένα άλλο πρόσωπο από αυτό το άτομο που είχες γνωρίσει, πιο αδιάφορο, πιο απόμακρο...

Έτσι είναι τελικά η ζωή μας, χάρτινη, που κάποια στιγμή πολτοποιείται. Οι άνθρωποι δεν έχουν μάθει να αγαπάνε. Αγάπη δεν είναι να αγαπάς μία εικόνα μόνο, αλλά πρέπει πρώτα να αγαπήσεις τα ελαττώματα του άλλου. Να δεχτείς τις ιδιοτροπίες του, τις ανησυχίες του, τα προβλήματα του και μετά αγαπάς όλα τα άλλα... Ποιός όμως είναι τόσο δυνατός για να κάνει κάτι τέτοιο;

Όλοι κοιτάνε μόνο μία εικόνα, που στην ουσία είναι ψεύτικη. Ψεύτικη όπως οι λέξεις αγάπη, έρωτας, ποτέ, πάντα...
Ποιός έχει μάθει να αγαπάει, να νοιάζεται αληθινά, να βάζει στην άκρη τον υπερμετρο εγωισμό του και να σε κοιτάει στα μάτια κάθε φορά που κάνετε έρωτα ή σε φιλάει;

Κανείς γιατί όλοι κρύβονται και προσποιούνται κάτι που θα θέλανε να είναι! Έχω βαρεθεί να είμαι περιτρυγυρισμένος από ψέυτες. Θέλω να πάω σε ένα τσίρκο γιατί εκεί μέσα υπάρχει μία αλήθεια, ενώ έξω από το τσίρκο υπάρχει μία τεράστια ψευτιά, μία οφθαλμαπάτη που μπορεί να σε οδηγήσει στη παράνοια.

Οι λέξεις έχουν χάσει πλέον το νόημα τους, οι πράξεις ελοχεύουν τρομερούς κινδύνους γιατί δεν υπάρχει ειλικρίνεια...

H αγάπη και ο έρωτας είναι σαν ένα ωραίο τρυαντάφυλλο που στο προσφέρει κάποιος, σε κάνει πολύ χαρούμενο για λίγες μέρες, το βάζεις σε ένα ωραίο βάζο αλλά σιγά σιγά αρχίζει να μαραίνεται και να χάνει τα πέταλλα του...


3 σχόλια:

ZwZw είπε...

"H αγάπη και ο έρωτας είναι σαν ένα ωραίο τρυαντάφυλλο που στο προσφέρει κάποιος, σε κάνει πολύ χαρούμενο για λίγες μέρες, το βάζεις σε ένα ωραίο βάζο αλλά σιγά σιγά αρχίζει να μαραίνεται και να χάνει τα πέταλα του..."
Δε θα με τρελάνεις εσύ.. αμα το φυτέψεις το τριανταφυλλάκι σωστά και το φροντίσεις όπως πρέπει και το βάλεις σε μια ωραία γλαστρούλα και το ποτίζεις και το χεις να το βλέπει ο ήλιος και όλα τα σχετικά, μια χαρά κρατάει. Εγώ την ροζ την τριανταφυλλίτσα μου 18 χρόνια την έχω τίποτα δεν έπαθε. Που και που πιάνει λίγο ψείρα αλλά το ξεπερνάμε!

Magnificus είπε...

Έχεις δει πολλούς να φυτεύουνε τα τριαντάφυλλα που τους χαρίζουν?
Είναι πολύ σπάνιο....

Ανώνυμος είπε...

έχεις πολύ δίκιο φίλε... και μόλις συνειδητοποιήσεις αυτή τη ψευτιά, αρχίζεις και βλέπεις ότι ψεύτικα είναι τα πάντα γύρω σου, όχι μόνο η αγάπη και ο έρωτας... το κακό (ή καλό, δεν ξέρω τί απ'τα δύο ισχύει) είναι ότι πιθανόν θα τα ξεχάσεις όλα αυτά γρήγορα, και θα επανέλθεις στους "φυσιολογικούς" ρυθμούς...